ALPLARBAŞI KAZAN BEY MEYDAN OKUYOR

İşte benim, işte meydan, 
Şan ardınca gezen gelsin! 

Kılıcını çaldığında 
Aygır beli kesen gelsin! 

Topuzunu çarptığında 
Kara taşı ezen gelsin!

Gelsin gelsin, gelsin gelsin,
Öz canından bezen gelsin!...



KANTURALI

Otursa post doldurur, 
Yürüse toz kaldırır;

Yamandır Kanturalı
(Vur!) denilse öldürür.

Seyrek dudak depretir, 
Sesi kulak yıpratır; 

Yamandır Kanturalı, 
Yok ona benzer batır!.



AĞLASIN

Binipte ormanlarda geyik sürdüğün 
Yelesi gök boncuklu taylar ağlasın!

Çekip te düşmanlara oklar saçtığın 
Kirişi ıslık çalan yaylar ağlasın!

Alın ve döş kanını gâh gâh yuduğun 
Suları gümüş renkli çaylar ağlasın!


Toylarda, derneklerde kulluk ettiğin 
Gözleri kurt bakışlı beyler ağlasın!.



TAT ERİNİN BAN BANLADIĞI ZAMAN

Ak sakallı Tat erinin ban banladığı, 
Yaradan’a dua için en iyi zaman;

Bülbüllerin güllerde şakıdaştığı,
Tan yerinin salkım salkım estiği zaman

Kâfiristan toprağında akıncıların 
Doludizgin meydan meydan gezdiği zaman;

Zağlı zağlı kılıçların inip kalkarak 
Biteviye düşman başı kestiği zaman!...

Not: Yukardaki parçalar, adı belirtilen "10800" mısralı epope‘den "TÜRK FOLKLOR ARAŞTIRMALARI" dergisinde yayınlanmak üzere seçilmiştir.

Her türlü iktibas hakkı mahfuzdur.